Lahat tayo ay lumaki na nakikinig at nagbabasa ng mga pabula. Ngunit ano ang pabula? Ano ang ibig sabihin ng pabula?
Ano Ang Pabula :-
Ang pabula ay isang maikli at maikling kwento na nagbibigay sa mambabasa ng moral na aral sa huli. Ang mga pabula ay mga maikling kwento na ipinasa bilang alamat upang turuan ang mga tagapakinig ng aral ng mabuti at masama.
Ang pabula ay isang maikli at maikling kwento na nagsasabi ng aral na moral. Ang mga pabula ay may posibilidad na gumamit ng personified na hayop o bagay bilang mga tauhan at pagkatapos ay maituturing na bahagi ng fantasy subgenre ng fiction.
Mga Halimbawa Ng Mga Sikat Na Pabula :-
Ang ilan sa mga pinakatanyag na pabula ay kinabibilangan ng:
- Ang soro at ang mga ubas.
- Ang leon at ang daga.
- Ang pagong at ang kuneho.
- Ang soro at ang uwak.
Mga Katangian Ng Pabula:-
- Ang mga pabula ay kathang-isip.
- Maaari itong maging sa taludtod o tuluyan.
- Ito ay nakatutok sa mga bata.
- Ang mga pabula ay maikli at kaunti ang mga tauhan.
- Ang mga tauhan ay kadalasang mga hayop na may katangian ng tao. Mayroon silang mga kalakasan at kahinaan at nasa ilang uri ng salungatin.
- Ang mga pabula ay isang kwento lamang.
- Ang setting ay maaaring kahit saan.
- Isang aral o moral ang itinuturo at kung minsan ay nakasaad sa dulo ng kwento.
Ang Layunin Ng Pabula:-
Ang pangunahing layunin ng pabula ay magturo ng mga moral na aral. Karaniwan, ang mga pabula ay naglalayon sa mga bata sa kanilang paggamit ng mga pantasya at kakaibang mga karakter na tulad ng tao.
Kung tungkol sa mga batang manonood, ang mga pabula ay maaaring magturo sa pamamagitan ng mga halimbawa kung saan ang mabuting kilos ay ginagantimpalaan at ang masamang aksyon ay pinarusahan ng pinakamataas na antas.
Mga Elemento Ng Pabula:-
- Nagsasabi ng isang moral na kwento.
- Gumagamit ng mga hayop bilang pangunahing tauhan.
- Ang mga karakter na ito ay anthropomorphic.
- Ginagamit din ang personipikasyon.
- Ang mga kwento ay naaangkop sa sinumang tagapakinig o mambabasa.
- May natutunan ang mga karakter tungkol sa sentido comun, pagtrato sa iba, o kung paano kumilos ang mas malawak sa buong buhay nila.
Sikat Na Halimbawa Ng Pabula :-
Halina’t ating balikan ang ilan sa mga pinaka-kilalang kwentong pabula sa Pilipinas. Ang mga Pabula halimbawa na iyong mababasa sa ibaba ay siguradong mag-iiwan ng mga aral na maaari mong magamit sa pang araw-araw na bubuhay.
-: Ang Daga At Ang Leon :-
Isang daga ang nakatuwaang maglaro sa ibabaw ng isang natutulog na leon. Kanyang inaakyat ang likuran ng leon at pagdating sa itaas ay nagpapadausdos siya paibaba.
Sa katuwaan ay di niya napansin na nagising ang leon. Dinakma ng leon ang daga at hinawakan sa buntot na wari bagang balak siyang isubo at kainin. Natakot at nagmakaawa ang daga.
“Ipagpaumanhin mo kaibigan. Hindi ko sinasadyang gambalain ka sa pagtulog mo. Wala akong masamang hangarin. Nakatuwaan ko lang na maglaro sa iyong likuran. Huwag mo akong kainin,” ang sabi ng daga.
Nabakas ng leon sa mukha ng daga ang tunay na pagmamakaawa.
“Sige, pakakawalan kita pero sa susunod ay huwag mong gambalain ang pagtulog ko,” sabi ng leon.
“Salamat kaibigan. Balang araw ay makagaganti rin ako sa kabutihan mo,” sagot ng daga.
Lumipas ang maraming araw at minsan sa pamamasyal ng daga sa kagubatan ay kanyang napansin ang isang lambat na nakabitin sa puno. Lumapit siya upang mag-usisa at agad niyang nakilala ang leon na nahuli sa loob ng lambat na ginawang bitag ng nangagaso sa kagubatan.
Dali-daling inakyat ng daga ang puno at nginatngat ang lubid na nakatali sa lambat. Agad namang naputol ang lubid at bumagsak ang lambat kasama ang leon sa loob. Mabilis na bumaba ang daga at tinulungan ang leon na nakawala sa lambat.
“Utang ko sa iyo ang aking buhay,” laking pasasalamat na sabi ng leon sa kaibigang daga.
-: Si Kuneho At Si Pagong :-
Isang araw ay nagkasalubong sa daan ang Kuneho at ang Pagong.
Ngingisi-ngising inaglahi ng Kuneho ang Pagong.
“Hoy, Pagong,” sigaw ng Kuneho, “pagkaikli-ikli ng mga paa mo at pagkabagal-bagal mong lumakad.”
Hindi ipinahalata ng Pagong na siya ay nagdamdam. Upang patunayang may maipagmamalaki din naman ay sinagot niya ang mayabang na kalaban.
“Aba, Kuneho, maaaring mabagal nga akong maglakad pero nakasisiguro akong matatalo kita sa palakasan. Baka gusto mong pabilisan tayong makaakyat sa tuktok ng bundok pagsikat ng araw bukas. Tinatanggap mo ba ang hamon ko?”
Tuwang-tuwa ang Kuneho sa hamon ng Pagong. Nakasisiguro siyang sa bagal ng Pagong ay tiyak na mananalo siya. Upang mapahiya ang Pagong ay pinagtatawag ng Kuneho ang lahat ng kamag-anak niya.
Pinulong niya ang mga ito at inutusang palakpakan siya kapag matagumpay na naakyat na niya ang tuktok ng bundok. Iniutos din niyang kantiyawan sa mabagal na pag-usad ang kalaban.
Maagang-maaga dumating sa paanan ng bundok ang maglalaban.
Maaga ring dumating ang iba’t ibang hayop na tuwang-tuwang makasasaksi ng isang tunggalian.
Kapansin-pansing kung maraming kamag-anak si Pagong ay higit na maraming kamag-anak ni Kuneho ang nagsulputan.
Nang sumisikat na ang araw ay pinaghanda na ng Alamid ang maglalaban. Ang mabilis na pagbababa ng kaniyang kanang kamay ang hudyat na simula na ang laban.
Sabay na gumalaw paakyat ng bundok ang magkalaban. Mabilis na tumalun-talon ang mayabang na Kuneho paitaas na parang hangin sa bilis. Nang marating na niya ang kalahatian ng bundok at lumingon paibaba ay natanawan niya ang umiisud-isod na kalaban.
Maraming naawa sa mabagal na Pagong.
“Kaya mo yan! Kaya mo yan!” pagpapalakas ng loob na sigaw ng kaniyang tatay, nanay, kuya, ate, at mga pinsan.
“Talo na yan! Talo na yan! Pagkabagal-bagal!” sigaw na panunudyo ng mga kamag-anak ni Kuneho.
Kahit kinukutya ay sumige pa rin si Pagong. Buong loob siyang nagpatuloy sa pag-isod.
Malayung-malayo na ang naakyat ni Kuneho. Nagpahinga ito ilang sandali upang tanawin ang anino ng kalaban. Nang walang makitang anumang umuusad ay ngingisi-ngising sumandal ito sa isang puno at umidlip.
Kahit na sabihing napakabagal umusad ay pinagsikapan ng Pagong na ibigay ang lahat ng lakas upang unti-unting makapanhik sa bundok.
Nang matanawang himbing na himbing sa pagtulog ang katunggali ay lalong nagsikap umisud-isod pataas ang pawisang Pagong.
Palabas na ang araw nang magising si Kuneho. Nanlaki ang mga mata nito nang matanawang isang dipa na lamang ang layo ng Pagong sa tuktok ng bundok.
Litong nagtatalon paitaas ang Kuneho upang unahan si Pagong. Huli na ang lahat sapagkat narating na ng masikap na Pagong ang tuktok ng tagumpay.
